Tel Aviv werd in 1909 gesticht, als eerste moderne Hebreeuwse stad. De stad is jong en bestond vorig jaar precies 100 jaar. Met 391.300 inwoners is het een stuk compacter dan onze hoofdstad Mokum (761.395 inwoners) en ruim 2x zo groot als mijn geboortestadje Nijmegen (163.112 inwoners). Maar deze jonge compacte stad heeft voor mij de allure van een metropool. Op iedere straathoek vind je cafeetjes, restaurants en bars. En overal zitten mensen die praten, eten, drinken, socialisen. Er bestaat geen saaie, rustige wijk in Tel Aviv, alles leeft en bruist, 24/7, 7 days a week. En dan heb ik het nog niet over alle kleine winkeltjes, van goedkope kleding tot design, of de enorme shoppingmalls, waar je als het te warm is (of te koud, maar dat maak je niet veel mee hier) een hele middag kan rondstruinen in de airco of een filmpje pakken. En de clubs, die we in Nederland niet kennen, maar mij doen denken aan clubs die ik alleen in films heb gezien. In de openlucht, pal aan het strand, met gekleurde lichten die op de branding schijnen en waar je danst met de zeewind in je haar. Of een studio 54/discotheek, met complete wanden van lichtgevende tegels die constant van kleur veranderen, een enorme bar in het midden en een dansvloer waar mensen ongegeneerd uit hun dak gaan.
En dan de finishing touch, als kers op de taart, de plek waar ik iedere dag happy van word, het strand. Een strand en zee naast je deur hebben heeft iets onwerkelijks. Ik hoef alleen maar de straat uit te lopen en ik hoor de branding al. Ik word dan als een klein kind zo enthousiast (terwijl ik net als alle citizens er zo 'normaal' mogelijk over probeer te doen en er rustig naar toe sjok). Op mijn eerste dag hier, ben ik in de namiddag naar het strand 'gesjokt' en toen ik daar aankwam (na 1 minuut) kreeg ik meteen het mooiste welkomstcadeau, de zonsondergang. Ik ben even stil blijven staan, heb het moment in me opgenomen en toen net voordat de zon onder ging, weer doorgelopen naar een volgende afspraak.
Dat voelt voor mij als Tel Aviv. Druk, levendig, sociaal en op z'n tijd even stil staan (maar niet te lang) en genieten van een zonsondergang.
